مهدي جان سلام ، اتفاقي چشمم به وبلاگت روشن شد الحق که داداش سعيدي ! سعي کن بيشتر سعيد و دوستانش رو به اين نسل بشناسوني و اگه عکسهاي ديگه اي هم از سعيد شهيد و دوستانش داشتي چاپ کن ، امثال من هم که بعد از جا موندن اونروزها ، اينروزها به مقام واماندگي هم رسيديم بشدت احساس دلتنگي بچه ها رو ميکنيم و چه عالمي داشت ، بودن در کنار اونهائي که با شهادتشون پيش هم بودن رو در بهشت جاودانه کردند و من در حاليکه پير و رنجور با کوله باري از گناه و معصيت پا به صحراي محشر ميذارم ، بايد با شرمندگي از کنار اونها که جوان و خندان و جاودانند مثل يک غريبه عبور کنم . آره مهدي جان اگر چه در جنگ به همه ي ما بخاطر در کنار هم بودنمون خوش گذشت ولي الآن به امثال من واقعآ سخت ميگذره! سخت سخت سخت !!!