يکبار صحبت از همين حس غريب اردوگاه بعد از عمليات شد حاج داوود گفت هيچوقت برگشتن به اردوگاه خالي را دوست نداشته و ترجيح ميداده جاي اونايي باشه که خالي بودن مقر بعد از عمليات نمي بينن مي گفت بارها بعد ازعمليات ها به اردوگاه خالي برگشته اما برگشتن به اردوگاه بعد از فکه برايش بزرگترين غم بوده يادآوري برگشتن به چادرهاي بي صاحبي که تا چند روز قبل از شلوغترين و پر سر و صداترين چادرها بودند و حالا تقريبا همه ساکنينش شهيد شده بودند يا مجروح چنان برايش دردآوربود که گرمي اين داغ بزرگش را به خوبي به عنوان مخاطب حس مي کردم جوري از شهيد دميرچي ، دادخواه، سادات کيايي و ... حرف ميزد که من حس ارادتي برايشان در دلم به وجود آمد که همچنان باقي است در حالي که هيچ نديده بودمشان و چند ماه بعد از شهادت ايشان به گردان زهير آمده بودم ...