سلام آقاي انوري ، مرا ياد اون روزها انداختيد که ، که از دنياي سياست پشت پرده بي خبر بوديم و با صداي نوحه و عزا .... هيجان زده ميشديم و بي خبر از روزها و سالهاي پيش رو بوديم ... روزايي که بسياري از بازماندگان آن روزها امروز نون را به نرخ روز ميخورند و به ريش ما ميخندند.. هرچند که هنوز هم ما در همان سادگي ميزي ييم...

روز و روزگار خوش...و مشتاق ديدار